Humbaba

Diktdebutanten Rebecca Wexelsen skriv dikt om fødselen, barnet og den vonde lausrivingsprosessen, kanskje især for mora. Les kritikken av diktdebuten Så faller jeg av Rebecca Wexelsen her.

Sjølv om Søren Ulrik Thomsen vert rekna som ein modernistisk poet, er dikta hans tilgjengelege, fulle av gnistrande bilete og lydlege, musikalske sekvensar. Om ein skrapar litt i dikta, syner biletstrukturane seg å vere kompliserte, men ledige. Les kritikken av Rystet speil av Søren Ulrik Thomsen i Markus Midrés gjendikting her.

Del likt balanserer mellom den elleville galskapen, humoren og det djupaste alvoret. I tillegg til verbaltekstane rommar boka fotografi, teikningar og videostills og kombinasjonar av desse. Les kritikken av Del likt av Gunnar Wærness og Henrik skotte.

Slutten på året 2017 har byrja. Tida for gjere opp buet i den norske poesien for året 2017, er inne. Humbaba peikar på bøkene som godt kan vere med oss inn i framtida. Det er vorte til ti diktbøker. Men dei bøkene som her ikkje vert nemnde, treng ikkje gløymast. Sjå den ikkje-rangerte og ikkje-alfabetiske lista over ti dugande poesiutgjevingar frå poesiåret 2017.

Draum, røynd, myte, framtid og individ strekkjer seg mot kvarandre, koplar seg saman, byrjar å svinge og tek til å klinge og lyse frå ulike stader i det stortenkte langdiktet Lenis plassar. Les kritikken av Lenis plassar av Øyvind Rimbereid her.

Dikta i Cecilie Løveids Vandreutstillinger let det som har stivna i biletkunsten og kunsten kome inn att i tida, dirrande av eksistensiell nerve og røyst. Les kritikken av Vandreutstillinger av Cecilie Løveid her.

Når Helge Torvund har omsett dikt av den svenske poeten Bengt Berg til norsk, og Bengt Berg har omsett dikt av Helge Torvund til svensk, uttrykker det ei gjensidig verdsetjing. Boka er ein møtestad der dei to poetane kryssar sine poetiske og språklege grenser. Les kritikken av Medan våren vaknar av Helge Torvund og Bengt Berg her.

Det nystarta vesle svenske forlaget Podpoesi press er ute med fire små poesihefte i såkalla chapbookformat. Dei fire poetane representerer fire ganske ulike lyriske attitydar. Det går frå det alvorlege og konsentrerte til det ville og utemja. Les kritikken av dei fire utgjevingane frå Podpoesi press her.

37 år etter at Nils Yttri (1947-1980) døydde, og etter at dei fleste trudde at alt han hadde skrive var gjeve ut, kjem ei etterlaten diktsamling av poeten. Vender tilbake til deg, Paris kan karakteriserast som reisedikt, minne- og kjærleiksdikt, eller dikt der den eksistensielle søkinga står i sentrum. Les kritikken av Vender tilbake til deg, Paris her.

Det meisterlege med Jeg husker av Joe Brainard (1942-1994) er at boka har ein nærmast latterleg enkel grunnstruktur, og likevel står fram så litterært rik. Ho maktar å framstille verda overraskande ny og frisk. Les kritikken av Jeg husker av Joe Brainard omsett av Nils-Øivind Haagensen her.