Poesi og poesikritikk
Sjølv om fleire av dei litterære essaya i Karin Hauganes bok Språk og erfaring er skrivne til ulike høve og har ulikt søkjelys, faldar essaya ut ei forferdeleg biografisk kjerne som er blitt bestemmande for den lyriske skapinga – og som lesaren ikkje maktar fri seg frå. Les meldinga av essayboka Språk og erfaring av Karin Haugane her.
Skjærsild av Raúl Zurita er ei svært samansett bok som består av verbale og grafiske dikt, brev frå ein psykiater, og ja, på slutten av boka finn ein fleire prenta elektroencefalogram. Trass mangfaldet av former, finst eit sterk indre samband mellom dikta, og dei gir eit mangslunge og opprivande bilete av den politiske valdens former. Les meldinga av Skjærsild av Raúl Zurita, gjendikta av Pedro Carmona-Alvarez, her.
Den førre diktboka til Marianne Teie falda ut eiga slektshistorie. I Jeg lar det være slik er det framleis det historiske diktet som gjeld, men omdreiingspunktet er livshistoria til Joseph Hirsch Schechter, som hadde tysk-jødisk opphav og spelte fiolin i Harmonien i Bergen. Les meldinga av Jeg lar det være slik av Marianne Teie her.
Lars Ove Seljestads diktbok som kom i vår, har ein lang og litt uroande tittel, som fortel om uforløyste og potensielle energiar, Lyden av stein som flyttar seg under vatn. Les meldinga av Lyden av stein som flyttar seg under vatn av Lars Ove Seljestad her.
Min døde hund er ei kjærleikserklæring til ein avdød hund, i forma til ei rekkje vene dikt. Joakim Kjørsvik har skrive varierte, vene og tankjevekkande hyllingsdikt med ein mytologisk klangbotn. Les kritikken av Min døde hund av Joakim Kjørsvik her.
Debutanten Anna Kristina Knudsen sparer ikkje på sjokkeffektane i denne oppvekstskildringa, eller valdsodysseen, på diktform. Les kritkken av 7078 Saupstad av Anna Kristina Knudsen her. http://humbaba.no/ein-valdsodysse/
Om ikkje tida er komen for å summere opp poesiåret 2019, med rituelle akk og sukk over kor dårleg stoda er i poesien, så er tida definitivt her for å peike på nokre framifrå diktbøker og gjendiktingar som stakk seg ut i året 2019. Les meir her.
Lennart Sjögren har skrive drygt tretti diktbøker sidan 1950-talet og må reknast som ein nestor i svensk lyrikk. Den norske gjendiktinga av I greinverket kjem ut nesten samtidig som den svenske originalutgåva, gjendikta av Jostein Sæbøe. Det er gjævt gjort av Nordsjøforlaget. Les kritikken av Lennart Sjögrens I greinverket her.
I Arne Hugo Stølans nyaste diktbok, Gjennomtrekk, bles ein biletstraum frå fortida. Her handlar det om minnearbeid, der ei fortid brått tek til å leve. Les kritikken av Gjennomtrekk av Arne Hugo Stølan her.
Jon Ståle Ritlands biletdrivne dikt pendlar mellom fråvær og fylde, bevegelse og stillstand, det timelege og ævelege. Les kritikken av Jon Ståle Ritlands Karbonforbindelser her.