Gyđrid Elísassons er ein fablande realistisk poet. Grensene mellom draum og røyndom kan ikkje skiljast skarpt og den rådande orden vert skipla. Les kritikken av Gyđrid Elísassons Dikt i utval (1983–2012) her.
Kontant, fortvilande klårsyn frå Guddal
Det er sjeldan at nærmast alle dikta i ei diktbok held same høge litterære og sitatvenlege nivå. Det er tilfellet med Anne Helene Guddals andre diktbok, Døden og andre tiggere. Les kritikken av Døden og andre tiggere av Anne Helene Guddal her.
Poetisk pragmatikk
Det poetiske nivået i Alt skal skinne og blø av Sandra Lillebø uttrykkjer innsikter om språk og makt, (kjønns)roller og usynleggjering. Det er nett når ein kjem til dette med usynleggjeringa at Sandra Lillebø gjer lure ting som diktar. Les kritikken av Alt skal skinne og blø av Sandra Lillebø her.
Nihilistisk novellekunst
Novellene i Jeg er broren til XX av Fleur Jaeggy faldar ut store kontrastar. Ved å kombinerer ein emosjonelt flat og effektiv stil med opprørande innhald, tiltrekkjer og fråstøyter desse novellene. Les kritikken av Jeg er broren til XX av Fleur Jaeggy her.
Alt som er under sola
Når poeten Kjartan Hatløy i prosasamlinga Den Kvite vegen i ein augneblink fastheld dei aller minste tinga, vert dei til eit prisme for kosmos. Les kritikken av Den kvite vegen. Stemningar frå Salbu av Kjartan Hatløy her.