Humbaba

Geir Halnes driv ikkje med uforpliktande eksperiment og språkleik i Mor Rom. Det er noko viktig Halnes gjer når han målar opp avgrunnen mellom vitskapens og livsverdas språk og liv. Les kritikken av Mor Rom av Geir Halnes her.

Fengselsdikt av Mahvash Sabet er høvesdikt som dokumenterer ein hard og umåteleg brutal fengselskvardag. I tillegg til å romme dokumentariske kvalitetar, representerer dikta også ein type politisk og kjempande frigjeringslitteratur. Les kritikken av Fengselsdikt av Mahvash Sabet her.

«Livet / e best på halv stang», står det å lese i debutboka Vak til Bendik Vada. Her møtar ein eit diktar-eg som ikkje ønskjer å setje spor, som forlét ei kvinne i ei hytte, går ut i skogen med eit ønskje om å gøyme seg og forsvinne. Les kritikken av Vak av Bendik Vada her. 

Nordisk poesi. Tidsskrift for lyrikkforskning er eit lyft for den nordiske lyrikkforskinga og den internordiske forskingsutvekslinga på lyrikkvitskapens område. Les kritikken av Nordisk poesi. Tidsskrift for lyrikkforskning her.

Når noko kjennest urimeleg ut, er det noko som ikkje rimar. Det urimelege og ufattelege for den franske poeten Valérie Rouzeau (fødd 1967), er dødsfallet til faren, sjølve omdreiingspunktet i diktboka Sorgensoveralt. Les kritikken av Sorgensoveralt, omsett av Kjersti Annesdatter Skomsvold, her.

Sara Sølberg skapar ein type litteratur som er djupt rota i biologisk liv og livsvilkår, med sans for mikro- og makroøkologiske samanhengar. Romanen Seismiske smell stiller til skode eit imponerande økologisk og biologisk kunnskapstilfang. Sølberg maktar å gje dette materialet ein overtydande litterær handsaming. Les kritikken av Seismiske smell av Sara Sølberg her.

Stilen er kjøleg, avklara og stundom analytisk. Rekvisittane i desse prosalyriske tekstane er få. Dikta utmerkar seg med evna til å forsterke kjensla av heimløyse. Les kritikken av Endehjem av Eivind Sudmann Larssen her.

Tonen er lett og lystig i Dikt og udikt om likt om ulikt. Språket til Torgeir Rebolledo Pedersen er eit reinhekla lingua ludens, som gjev akt på ordklangane. Les kritikken av biletdiktboka Dikt og udikt om likt og ulikt av Torgeir Rebolledo Pedersen, illustrert av Akin Duzakin, her.

Fernando Pessoa stillar ikkje berre til skode ei rad poesiar, filosofiar og litteraturar som ein slags labyrintisk prestasjon som lesaren skal stå måpande ovanfor. Nei, Pessoa skriv litteraturar i fleirtal som talar direkte til ein lesar også i 2017. Dette syner nyutgjevinga av gjendiktiga frå 1989. Les kritikken av Det er ikkje meg jeg forestiller av Fernando Pessoa i Henning Kramer Dahls gjendikting her.

Det levde og levande livet smuldrar opp i møte med dei svimlande, ofte mørke tankerekkjene tekstane kvernar fram. Sæterbakkens etterlatne manuskript er ei givande litterær vandring i sjølvets labyrint. Les kritikken av Ikke noe av dette handler om meg av Stig Sæterbakken her.