Humbaba

Fra håpets historie av Hanne Bramness kan lesast i forlenginga av diktsamlinga Den ukjente (2015), som ei framkalling av det som har forsvunne og som ein kritisk refleksjon kring historieskapinga, men også som ein poetikk. Les kritikken av Fra håpets historie av Hanne Bramness her.

Lyrikaren Stein Mehren, som døydde i juli 2017, er ein svært ordrik essayist, som utnyttar prosaens lengde- og breidderetningar for å utbrodere sine standpunkt  i detalj, i reformuleringar, gjentakingar og i sirklar, tidvis også i ein sverjande stil. Les kritikken av Her har du mitt liv, utvalgte essay av Stein Mehren, redigert av Eivind Tjønneland.

Brechts lyrikk, slik han kjem fram i utvalet til Johan Grip, har ikkje berre overlevd, men kjennest høgaktuell. Les kritikken av Landskap i eksil, utvalde dikt av Bertolt Brecht i Johan Grips omsetjing, her.

Eg er Anjuhimeko manar fram ei forteljing i eit suggestivt, gjentakande språk. Sjølv om valden i diktet er overskridande og ekstrem, er språket fengande og rytmane  livgjevande. Les kritikken av Eg er Anjuhimeko av Hiromi Itō i Ika Kaminkas omsetjing frå japansk her.

Fragmenter heiter boka, talande nok, fordi det dreier seg om dei tekstlege brotstykka som er att etter den greske diktaren Alkaios (ca. 620-500 f.Kr.). Fragmenter føreligg no på norsk i Ulvhild Fauskangers omsetjing. Les kritikken av Fragmenter her. 

I Anna Hallbergs sjette diktbok, Chow Chow, finst nedslag av vridd og paradoksalt språk, men i tillegg vil lesaren finne ein rikhaldig leik med typografiske former. Hallberg held fram med å tydeleggjere dei maktstrukturane som ligg skjult i visse typar språkbruk. Les kritikken av Chow chow av Anna Hallberg her.

I Miniatyrlesningar av Gunhild Øyehaug finn ein litterære mikroanalysar og kommentarar kombinert med litterær entusiasme. Les kritikken av Miniatyrlesingar av Gunhild Øyehaug her.

Det som kjenneteiknar stor litteratur, er at ein nærmast ikkje veit korleis ein skal gripe fatt i den, fordi tråden ein grip i veks og forgreinar seg, i ein aukande kompleksitet. Slik opplever eg Göran Sonnevis nye, omfangsrike diktbok, Sekvenser mot Omega. Les kritikken her.

Ruindikt av Jo Eggen er forma som ei reisedagbok frå Irland og inneheld diktrapportar frå reiser i landet i perioden 2013– 2016. Jo Eggen har med dette skrive ei av årets beste norske diktbøker. Les kritikken av Ruindikt av Jo Eggen her.

Samtidspoesien som kjem ut i Noreg spennar vidt, frå det forteljande til det fortettande diktet. Diktet i denne antologien, Den engelske kanal, treng å lesast med merksemd, eller utan at ein har foten på assosiasjonsbremsen. Les kritikken av Den engelske kanal, redigert av Jørn H. Sværen, her.